చనిపోయిన వాటి కంటే బ్రతికున్నవారు గొప్ప (ప్రాకృతిక ప్రళయములో కూడా ఎవరు మరణించరో వారు గొప్పవారు. నైమిత్తిక ప్ర్రళయములో బ్రహ్మకు సాయంకాలం ఐనప్పుడు భూః భువః స్వః ఉండవు),
బ్రతికి ఉన్నవారి కన్నా ప్రాణం ఉన్నవారు గొప్ప (ఉదా: శిలల కన్నా జీవులు శ్రేష్టులు)
ప్రాణం ఉన్న వారి కంటే మనసు ఉన్నవారు గొప్ప (చెట్లకి ప్రాణం ఉంది గానీ మనసు లేదు)
మనసు ఉన్న వారి కంటే ఇంద్రియ జ్ఞ్యానం ఉన్నవారు గొప్ప ( కొన్ని చెట్లు చూస్తాయి, కొన్ని చెట్లు మనిషి వస్తే ముడుచుకుంటాయి, కొన్ని చెట్లు వాసన వలన ముడుచుకుంటాయి)
ఇంద్రియజ్ఞ్యానం కలవాటి కంటే స్పర్శ జ్ఞ్యానం కలవి గొప్పవి
స్పర్శ జ్ఞ్యానం కలవాటి కంటే రుచి చూసేవి (ఉదా చేపలు) గొప్పవి (చేపలకంటే తుమ్మెదలు గొప్పవి)
వాటి కంటే శబ్దం వినేవి గొప్పవి (ఉదా: పాములు)
వాటి కన్నా రూపాన్ని చూసేవి గొప్పవి
వాటిలో కూడా రెండువైపులా పళ్ళు ఉన్నవి గొప్పవి (గేదెలకు ఒకవైపే ఉంటాయి, గుఱ్ఱాలకు రెండువైపులా ఉంటాయి)
వాటికంటే చాలా కాళ్ళు ఉన్నవి శ్రేష్టమూ
వాటికన్నా నాలుగు కాళ్ళు ఉన్నవి శ్రేష్టము
వాటికంటే రెండుకాళ్ళు ఉన్నవి శ్రేష్టము. వాటిలో కూడా మానవులు శ్రేష్టులు.
రెండుకాళ్ళు ఉన్నవారిలో కూడా వర్ణములు ఉన్నవారు శ్రేష్టులు.
ఈ నాలుగు వర్ణాలలో బ్రాహ్మణులు గొప్పవారు
బ్రాహ్మణులలో వేదము తెలిసిన వాడు శ్రేష్టుడు.
వేదము తెలిసిన వారి కంటే వేదార్ధం తెలిసిన వాడు శ్రేష్టుడూ
వేదార్థం తెలిసిన వాడి కంటే వేదార్థం చెప్పేవాడు గొప్ప,
చెప్పేవాడి కంటే చెప్పిన దాన్ని ఆచరించేవాడు గొప్ప
ఆచరించే వాడి కంటే ఫలమును ఆశించని వాడు గొప్ప (ఆసక్తి లేకుండా ఆచరించేవాడు)
సంగములేనివాడికంటే, ఫలమును కావాలని అడగని వాడు గొప్ప
వీరందరికంటే, తాను ఆచరించిన అన్ని కర్మల ఫలితాన్ని నాకు అర్పించేవాడు గొప్పవాడు,
నా యందే మనసు ఉంచి, అన్ని పనులు నాకే అర్పించేవాడికంటే గొప్పవాడేవడొ నాకు కూడా తెలియదు.