బలవంతులతో దుర్బలులెప్పుడూ పోటీపడకూడదు. పెద్దరాయి కింద చెయ్యి పెట్టకూడదని అనుభవజ్ఞూలు చెబుతుంటారు.
హిమవత్ పర్వతం మీద ఒక పెద్ద బూరుగు వృక్షం వుండేది. ఓసారి నారద మహర్షి ఆ దారిన వెడుతూ మధ్యలో బూరుగు దగ్గర ఒక క్షణం ఆగి " బూరుగా! ఈ హిమవత్ పర్వతం మీద ఎన్నాళ్ళ నుంచి ఉన్నావు? ముదురు కొమ్మలతో, మహా బలంతో ఠీవీగా నిలబడ్డావు! నీ అంత పొడుగు, వైశాల్యం కలిగిన చెట్టు మరేదీ లేదిక్కడ ! ఎన్నో పక్షులు నిన్నాశ్రయించి జీవిస్తున్నాయి. గాలికి అన్ని చెట్లూ కూలిపోతాయి గాని నువ్వు మాత్రం కూలకుండా ఉన్నావు! నీకూ వాయుదేవుడికీ ఏమయినా చుట్టరికం ఉందా? లేకపోతే అతడు దయతలచి పోన్లే పాపం కదా అని నిన్ను రక్షిస్తున్నాడా? ఏమిటి రహస్యం?" అని అడిగాడు.
బూరుగు వృక్షం ఆ మాటలకు ఉబ్బి తబ్బిబ్బయింది.
"మునీంద్రా! తెలియక మాట్లాడుతున్నావు. నా ముందు వాయుదేవుడెంత? అతగాడి బలమెంత? అతని బలం నా బలంలో పదో వంతుకు కూడా రాదు" అంది కొమ్మలు విదిలిస్తూ గర్వంగా .
దేవర్షి చిన్నగా నవ్వి, "అమ్మమ్మ! అంత మాటనకు. వాయుదేవుడు తలచుకున్నాడంటే కొండలే కూలిపోతాయి. ప్రభంజనుడంటే సర్వాన్నీ చక్కగా విరిచేవాడని అర్థం! తెలుసా?" అన్నాడు.
"అదేమో నాకు తెలీయదు. నా మొదలూ, కొమ్మలూ చూశావా ఎంత బలంగా ఉన్నాయో. నన్ను తాకితే అతని కున్న ప్రభంజనుడనే బిరుదు కాస్తా పోతుంది" అంది బూరుగు.
"సరే,జాగ్రత్త నీ కొమ్మలూ, రెమ్మలూ! వస్తా" అంటూ చిరునవ్వు నవ్వి బయల్దేరాడు.
సంగతంతా చెప్పాడు వాయుదేవుడికి .
వాయుదేవుడు రానే వచ్చాడు.
" ఏమి బూరుగా! ఏం అన్నావు - మళ్ళీ అను? నిన్ను తాకలేనా! పడగొట్టలేనా? నా ఆటలు నీ దగ్గర సాగవా? నీకు చేటుకాలం వచ్చింది. మాటలెందుకు, కాచుకో!" అన్నాడు కోపంగా.
" తేలిగ్గా మాట్లాడకు. లోకంలో ఉన్న అన్ని వృక్షాలతో పాటే నన్నూ చూస్తున్నట్లున్నావు" అంది శాల్మలి.
పక పకా నవ్వాడు వాయుదేవుడు.
" ఓహొ! ఎంత గర్వం? అన్ని వృక్షాలలాంటి దానవు కాక నీకేం కొమ్మలు మొలిచాయా? బ్రహ్మదేవుడు నీ నీడలో నిలబడ్డాడన్న గౌరవం కొద్దీ నిన్ను ఏం చెయ్యకుండా ఇన్నాళ్ళూ వదిలేశాను. అందుకే ఇప్పుడిలా పొగరుగా మాట్లాడుతున్నావు. ఇప్పుడు పనిలో ఉన్నాను. రేపు తేల్చుకుందాం బలాబలాలు" అంటూ ముందుకు దూసుకు పోయాడు.
వాయుదేవుడు వెళ్ళిపోయాక బూరుగు వృక్షానికి భయం పట్టుకుంది. ' అయ్యో, మహాబలుడైన వాయుదేవుడితో విరోధం తెచ్చుకున్నానే? రేపు నా గతేమిటి? నారదముని మాటలు వినక పోయాను కాదు ' అని విచారించింది.
మరుక్షణం మళ్ళీ కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకుంది. 'వాయుదేవుడొస్తే ఏం చేస్తాడు? ఆకులు రాల్చేస్తాడు! కొమ్మలూ, రెమ్మలూ విరిచేస్తాడు! అంతేగా! అ పని నేనే చేసేసుకుంటే ఇంక అతనేం చేయగలడు - అతను ఓడిపోయినట్టేగా!' అనుకుని బలాన్నంతా కూడగట్టుకుని ఆకులు విదిలించుకుని, కొమ్మలన్నిటినీ తనకు తానే విరుచుకుని మోడై నిలబడింది శాల్మలి.
తెల్లవారింది.
భయంకరంగా ధ్వని చేస్తూ ప్రతిజ్ఞ తీర్చుకునేందుకు వచ్చాడు వాయుదేవుడు. దుంగలా మిగిలిన బూరుగును చూస్తూనే పెద్దగా నవ్వుతూ, "నా పని నువ్వే చేసేశావే! మంచిది. ఇంక బుద్ధి తెచ్చుకో! ఒళ్ళు దగ్గర పెట్టుకుని బతుకు! నువ్వే కాదు - నీ బంధువులందరికీ కూడా చెప్పు" అని హేళన చేసి వెళ్ళిపోయాడు.
శాల్మలి సిగ్గుతో తలవంచుకుంది.